Zowel bij de Ierse Wolfshond als de Deerhound komt longontsteking regelmatig voor en dit kan levensbedreigend zijn. Het is voor beide rassen zelfs de meest voorkomende doodsoorzaak. Uit onderzoek (o.a. Deerhound Health Survey 2011 en Harp and Hound IWCA) blijkt dat longontsteking één van de grootste bedreigingen is voor de gezondheid.
Longontsteking is een ernstige aandoening voor alle dieren en de Deerhound en Ierse Wolfshond zijn daar geen uitzondering op. Longontsteking bij de Ierse Wolfshond en de Deerhound wordt vaak niet goed herkend en daardoor niet goed gediagnostiseerd. Dit komt omdat beide rassen vaak atypische symptomen laten zien, maar het moet wel zo snel mogelijk op de goede manier worden behandeld om het dier te kunnen redden.
Het is daarom belangrijk dat eigenaren op de hoogte zijn van de symptomen en snel actie ondernemen. Hoe sneller de hond op de juiste manier behandeld wordt hoe groter de kans is op overleven.
Ierse Wolfshonden en Deerhounds laten vaak een atypisch beeld (*) zien als het om longontsteking gaat. (*LvdB: afwijkend van wat normaal is). Zo kunnen ze een normale temperatuur (38 graden C) hebben en de longfoto laat geen afwijkingen zien, terwijl de hond wel ziekteverschijnselen vertoont. Het is regelmatig voorgekomen dat dierenartsen, juist door deze atypische symptomen, een longontsteking diagnosticeerden als een hartprobleem en de verkeerde behandeling startten.
Het is daarom erg belangrijk om als eigenaar de symptomen wél te herkennen en deze met de dierenarts te bespreken.
Zowel Ierse Wolfshonden als Deerhounds kunnen binnen enkele uren van een beetje down en/of snotterig naar doodziek gaan. Het blijkt bij beide rassen in een veel korter tijdsbestek te verslechteren dan bij andere honden.
De volgende symptomen kunnen wijzen op longontsteking bij de Ierse Wolfshond en de Deerhound.
Herkent u deze symptomen bij uw hond, aarzel dan niet om direct contact op te nemen met de dierenarts en sta erop dat de hond zo snel mogelijk gezien wordt.
• Plotseling niet lekker zijn, niet willen eten/drinken, niet willen wandelen. Kortom ander gedrag dan u van uw Ierse Wolfshond/Deerhound gewend bent.
• De hond staat met de kop en nek gestrekt naar voren. Dit doet hij om z’n luchtwegen beter vrij te krijgen. Als de hond op deze manier staat heeft hij het al erg benauwd. De hond wil (kan) niet gaan liggen.
• De hond is niet in staat op zijn zij te liggen. Meestal willen ze helemaal niet liggen, maar sommige honden gaan wel liggen, echter met de kop naar voren en de nek gestrekt.
• De hond kan moeilijkheden hebben met ademen (bijv. hijgen).
• Een Ierse Wolfshond of Deerhound hoest lang niet altijd bij longontsteking. Dit veroorzaakt regelmatig misdiagnoses.
• Meestal heeft de hond koorts. De normale temperatuur is rond de 38 graden, bij een longontsteking gaat deze vaak zeer snel omhoog. Maar ook hier weer, sommige honden ontwikkelen geen koorts maar hebben toch longontsteking.
• De longen kunnen op de foto bij de dierenarts onaangetast lijken. Echter, Ierse Wolfshonden en Deerhounds laten vaak een atypisch beeld zien en kunnen wel degelijk longontsteking hebben terwijl dit niet op een foto zichtbaar is.
Dit (zie foto) is de typerende manier van staan in geval van longontsteking. De hond staat met het hoofd en de nek ver naar voren gestrekt. De ogen staan dof. De hond lijkt niet te willen gaan liggen. Als de hond dat uiteindelijk wel doet is kan hij niet op z’n zij gaan liggen. Deze foto is gemaakt direct nadat de hond ziek werd. De eigenaar die bekend was met longontsteking vertelde: toen de foto werd gemaakt had de hond moeite met ademhalen, kon niet gaan liggen en de temperatuur was 40,5 C.
Behandeling:
Het is belangrijk om, als er ook maar enigszins aan een longontsteking wordt gedacht, breed spectrum antibiotica te geven.
Nooit afwachten als er een atypisch beeld is. Als er gewacht wordt en het blijkt toch een longontsteking te zijn is de kans op overleven bijzonder klein.
Antibiotica per infuus werkt vaak beter en sneller, gevolgd door minstens 4 tot 6 weken orale antibiotica, passend bij de aandoening.
Soms wordt per infuus vocht gegeven, echter daar moet voorzichtig mee omgegaan worden, zeker als de hond een hartprobleem heeft.
Als uw hond eenmaal longontsteking heeft gehad blijft hij daar gevoelig voor.
Een Ierse Wolfshond of Deerhound kan het chronisch longontsteking syndroom ontwikkelen.
Na een longontsteking volgen gezonde periodes en periodes met longontsteking elkaar op.
Ook hierbij worden vaak atypische symptomen gezien waardoor de diagnose lastig is. Er wordt meestal geen koorts gezien en de röntgenfoto’s van de longen laten geen afwijkingen zien.
Echter het staan met gestrekte nek, het niet gaan liggen en verlies van eetlust is een teken dat direct handelen noodzakelijk is.
Dus ook hierbij geldt dat snelle behandeling noodzakelijk is om te kunnen overleven. Soms wordt een hond op een onderhoudsdosis antibiotica gezet om herhaling te voorkomen.
Vertaling en bewerking: Linda van der Burg
Bronnen:
IW Health Group UK
Harp and Hound IWCA
Deerhound Health SDCA Health and Genetics Committee
NB: mocht u uw dierenarts niet kunnen overtuigen van de noodzaak van een adequate behandeling van de longontsteking bij uw hond, neemt u dan contact op met Trudy
Vanuit de NIWC kunnen we u dan helpen in het overleg met de dierenarts.